Settling in :)

Onbetaalbaar, het gezicht van onze vriendin Michelle en haar dochter Sarah toen we ineens voor de deur stonden!
In de vorige blog had ik verteld dat we Michelle zouden gaan verrassen op zaterdag. Nou dat is gelukt! Deze keer belden we netjes aan.
Haar dochter Sarah deed de deur open. Onze meiden stonden vooraan. Je zag Sarah naar de meiden kijken met een vraagteken. Binnen 3 seconden zag je haar ogen groot worden en kwam er een: 'HEEEY' uit haar mond.
Michelle stond achter haar met dezelfde grote ogen. 'You weren't supposed to be here already!' Ons antwoord: 'SURPRISE!!!!'
Na dikke knuffels (een 'boks' voor zoon Alex) hebben we, onder het genot van een glas wijn, bijgekletst. Wat heerlijk om elkaar weer te zien!

Niet veel later kwam de rest van de familie ook binnen. Michelle's tweelingzus Lisa met haar man Jon en kinderen Kade en Tahli, haar andere zus Lynette met haar man Shane en kinderen Hayden, Riley en Stella. Haar aunt Jennie met haar twee (volwassen) kinderen en kleinkind. Wat leuk om iedereen weer te zien na ruim 1,5 jaar! Het werd een heerlijke avond met lekker eten.
Tijdens de avond werd afgesproken dat Robert, Susan, Michelle en Alex op maandag bij ons kwamen eten. De dag erna zou Michelle weer richting Cunnamulla vertrekken.

Voordat we naar Robert & Susan gingen voor dinner, hebben we de camper teruggebracht. Dit was de vuurdoop voor Chantal in het 'links rijden'. Bert reed met Emma en Imke in de camper, Chantal en Meri er achter aan in de Honda. Op de Highway nam Bert op het laatste moment de afslag waardoor Chantal hem miste. Rij je zomaar ineens met z'n tweetjes op een highway in Australie met een TOMTOM die zo verouderd is dat hij de nieuwe wegen niet herkend..... Lekker dan!
Don't panic, just keep driving! Na wat omwegen, U-turns (niet op de Highway) en vragen kwamen we uiteindelijk ook aan op het afleverpunt voor de camper. Eind goed al goed! De camper bleek 'in orde' te zijn en we kregen netjes de borg teruggestort. (Het staat nog niet op de rekening, maar komt vast goed..... toch?)

Hierna reden we Brisbane-city in. De rest van de middag hebben we doorgebracht in de Queen street Mall. We hebben wat cadeautjes gekocht voor onze vrienden en gewoon lekker rondgewandeld. Leuk om al die punten van herkenning (de bronzen kangaroes) weer te zien. Teruggekomen bij onze Honda (die we in een Securpark garage hadden geparkeerd) wachtte ons een vervelende ervaring. De automobilist naast ons had zijn (rode) deur iets te hard opengeslagen waardoor er een beschadiging op onze deur zat. Uiteraard zat er geen briefje onder de ruitenwisser. Ook hier bestaan er dus oneerlijke mensen, helaas! De beveiliging had niets gezien dus zijn we maar weggereden richting onze vrienden in Arana Hills.
Na de heerlijke avond in Arana Hills reden we in het donker terug naar Victoria Point. Het is hier, net als in Nederlandse winters, vroeg donker (rond 17:30 uur).
Net voor onze wijk is de Victoria Point state school. Terwijl we deze school voorbij reden vlogen er ineens twee objecten met een luide knal tegen onze auto aan. Vanaf het schoolplein zagen we twee mensen in het donker gekleed met hoodies wegrennen het park in.
Bert parkeerde de auto en rende er achteraan. Hij sprong over het hek van de school...... en belandde elegant op zijn neus omdat het hek toch iets hoger was dan hij dacht...
De hooligans heeft hij helaas niet meer gevonden (het is een groot park zonder verlichting, dus ga maar eens zoeken!)
Gelukkig had de auto geen schade. Het waren waarschijnlijk zandballen die zijn gegooid.

Op zondag hebben we afgesproken met Dianna (Collene's dochter) en haar man Ian. Hun dochter Keira kwam ook gezellig mee. Dianna had kleding meegenomen van hun twee dochters die niet meer paste. Het bleken voor het grootste gedeelte nieuwe shirts te zijn met de labels er nog aan! Onze meiden (die uiteraard niet veel kleding bij hebben) doken dankbaar de stapels in en iedereen kwam met een paar kledingstukken rijker de kamer uit. Het werd een gezellige middag waarin veel besproken werd. De kras op de auto bleek gelukkig geen probleem te zijn. Leuk om te zien hoe mensen 'wennen' aan het klimaat. Daar waar onze dames heerlijk het zwembad induiken was het voor Keira echt te koud (it's still winter!!!)

Maandag stond in het teken van uniform shoppen. Onze meiden gaan hier naar school. Meri en Imke gaan naar St. Rita's catholic primary school (basisschool) en Emma gaat naar Faith Luthern college - Middle school (voortgezet onderwijs). Emma start in year 7, Meri in year 6 en Imke in year 3. Groot verschil met Nederland zijn de verplichte uniformen. Alhoewel wij de uniformen hier ver van modieus vinden, is het wel een mooi gezicht om te zien hoe iedereen er hetzelfde bij loopt. Er zijn duidelijke afspraken gemaakt over de schoenen (zwarte lederen met veters) en over haardracht (langer dan de schouder = vast).
Voor onze meiden was het passen van de uniformen een hele ervaring. Er werd gegiecheld maar ook meer dan eens gezegd: 'Dit trek ik echt niet aan!' Met het complete uniform voor alle drie de meiden liepen we even later naar buiten. Ready for school!

's Avonds kregen we bezoek van Robert, Susan, Alex en Michelle. Wat leuk om hen in 'ons huis' te kunnen ontvangen. Het werd een gezellige avond. Chantal had Nasi met Sate gekookt (iets wat ze hier niet kennen, tenminste onze vrienden niet). Het eten werd goed gegeten en men zei dat het lekker was. Dat geloven we dan maar:)
Emma en Imke gingen voor de eerste keer naar Gymnastics. Het is een twee uur durende les waarin hard gewerkt wordt. In Nederland wordt er alleen getraind op de toestellen maar hier in Australie wordt ook hard gewerkt aan conditie. Opdrukken, buikspieroefeningen en rekken hoort er allemaal bij. Emma vond de les super leuk. Imke vond hem pittig en lang, maar 'wel leuk'. Ze willen beide komende maandag weer terug. Goed teken:)

Op dinsdag werden we om 09:30 uur verwacht met Meri en Imke op St. Rita's. We werden er hartelijk onthaald door principal Mrs Anne McKenny. We kregen een rondleiding, uitleg over de school en als laatste werden de meiden geintroduceerd aan hun klas. Meri komt in de klas bij Mr. Fernando in 6k en Imke bij Mrs. Krieger in 3k. De school gaf ons allen een goed gevoel en de meiden kijken er naar uit om donderdag 1 september te starten.

Woensdagnacht rond 1 uur loopt Bert nog even door de woonkamer. Hij wordt begroet door een grote spin. Jeetje, ze zijn echt groot hier! Als een ware Rambo rent hij erachteraan en vangt hij hem uiteindelijk met een glas. Het blijkt een Huntsman te zijn. En volgens insiders een 'baby Huntsman'. (I don't want to know!!) Bert laat hem in het glas zitten zodat de dames de volgende ochtend het exemplaar kunnen bewonderen. Het levert hem een wandeling naar het einde van de straat op waar hij de spin moet wegzetten. Zeker niet dichterbij huis! Wat een vreselijke beesten zijn het toch! Jasses:(

Op woensdag rijden we met z'n allen naar Emma's school: Faith Luthern collega. Ook daar worden we meteen vriendelijk onthaald. We krijgen een rondleiding door Susanne Manthey en na de rondleiding mogen Emma en wij op gesprek bij de 'head of Middle School' Mrs. Deb Osland. Het werd een gezellig gesprek waarin Emma zich meteen welkom voelde. Emma is ingedeeld in klas 7M en zal vakken gaan volgen als: English, Maths, Science, Japans, P.E. (Physical Education / gym), History etc. Ook krijgt ze art, drama en andere kunstzinnige vakken. Een leuk vooruitzicht!
Emma mag kiezen hoe ze op haar eerste schooldag naar school gaat. Weggebracht door haar ouders of meelopen met haar buurjongen Billy. Jullie mogen raden waar de keuze op is gevallen....

Die avond valt de plaatselijke krant in de bus, Redland city Bulletin. We kijken hem door en ineens blijkt dat we in de krant staan! Niet de beloofde foto van de meiden, maar de foto van ons met twee Australische politiemensen. Dat was niet de bedoeling! We vinden het toch wel leuk en kunnen er om lachen.

Poe... dat was even wennen. Na ruim 5 weken geleefd te hebben zonder wekker gaat op donderdag 1 september om 07:00 uur de wekker weer af!
Ontbijten in de pyjamas (want knoeien op het uniform is niet handig) en pas aankleden als je helemaal klaar bent, inclusief wassen en tanden poetsen! Om 07:50 u komt Billy naar ons toe. Het is tijd voor school.
Samen lopen Billy en Emma de oprit af, op weg naar een nieuw avontuur.
Niet veel later stappen wij met Meri en Imke in de auto, ook op weg naar school. De meiden worden op school opgehaald door hun leraren en na een dikke kus en knuffel (Imke) en een bescheiden kus (Meri) lopen ze dapper mee. Wat zijn wij trots op alledrie onze meiden dat ze dit doen. In het Engels, in een ander land, met andere mensen en gewoonten. Wat een kanjers hebben wij!!! En wat zijn wij gezegend hun ouders te mogen zijn.

Dit is de eerste dag voor ons dat we alleen thuis zijn. We besluiten er een 'verkenningsdag per fiets' van te maken. We maken onze rugzak klaar (water is een must hier!) en rijden weg. We verkennen de omgeving. Het is hier zo anders dan in Nederland. De temperatuur is aangenaam (begin 20 graden en dat voor winter!) De kleuren van de huizen zijn mooi. Zacht roze, geel, oranje, groen, alle kleuren komen voorbij. Er lijken veel meer vogels te zijn. Magpies, Ibissen, kakatoes, budgies teveel om op te noemen. Ze zingen vrolijk en hebben de mooiste kleuren. De bomen (heerlijk die Eucalyptus) en bloemen bloeien en ruiken verrukkelijk. Is het hier mooier en ruikt het hier lekkerder, of zijn we gewoon 'uitgekeken' op Nederland? Een mooie vraag om de volgende vier maanden over na te denken.

Die middag gaat Chantal om 15:00 uur Meri en Imke ophalen. Imke komt met nieuwe vriendinnen naar buiten en krijgt dikke knuffels van ze bij het afscheid. Ook Meri blijkt vriendinnen gemaakt te hebben en is al 'volgeboekt' voor de pauzes op vrijdag. Beide meiden hebben het naar hun zin gehad. Imke heeft veel niet verstaan, maar toch ook al veel wel begrepen. En, ze heeft een kinderrijmpje geleerd. 'High Five superdive', wat ze vol trots laat horen! Meri heeft een huiswerk 'assignment' gekregen. Ze moet een powerpoint maken en presenteren over Nederland. Op de vraag of ze morgen weer terug willen wordt er volmondig 'JA' geantwoord. Gelukkig maar!

Bert haalt Emma van school op (Billy moest naar tennisles) en ook Emma is tevreden over het verloop van haar dag. Het is 'anders' dan in Nederland en de vakken zijn soms moeilijk te begrijpen. Maar de kinderen zijn aardig en iedereen is hulpvaardig. Ze heeft een notebook uitgereikt gekregen (Surface, noemen ze dat hier) en hierop wordt veel gewerkt. Ze heeft het ding al aardig onder de knie! Ook Emma gaat graag op vrijdag weer naar school. Dit maal zal ze fietsend naar school gaan, samen met Billy. Na een relaxte avond stappen we allemaal tevreden in bed.

En vanmorgen gingen de meiden inderdaad zonder mokken naar school. Emma vertrok met Billy en Chantal bracht de jongste twee weg.
Op de basischool werd Meri meteen opgehaald door 3 klasgenoten: 'do you want to hang with us?' Ook Imke werd opgehaald door vriendinnetjes en niet veel later was ze tikkertje aan het spelen. Twee meisjes uit haar klas kwamen aangelopen en nodigden Imke uit om thuis naar hun 'two kittens' te komen kijken. Een aanbod wat dankbaar werd aangenomen. Met een gerust gevoel liep moeders even later het schoolplein weer af.

De komende dagen staan hier in het teken van de voorbereidingen van onze reis naar Townsville. We vliegen op 17 september naar het noorden en hebben daar weer een camper geboekt waarmee we terugrijden naar Brisbane. De meiden hebben twee weken 'springbreak' en deze vakantie willen we gebruiken om de vele eilanden die daar voor de kust liggen te ontdekken. De eilanden die op de planning staan zijn: Magnetic Island, Whitsunday Islands en Lady Mushgrave island. Kortom, wordt weer een leuke trip;)

We houden jullie op de hoogte!!!
Liefs van ons allen uit Victoria Point.