De laatste twee weken in Oz...
Door: Chantal
Blijf op de hoogte en volg BCEMI
13 Januari 2017 | Nederland, Dongen
Dat besef kwam toen we op vrijdagmorgen wakker werden omstreeks 5 uur 's ochtends en het buiten nog donker was. Geen vrolijke vogels die ons goedemorgen wenste. Geen heerlijk zonnetje dat door de lamellen scheen. Wel koude voeten op de vloer en douchen met heeeeel warm water ipv koud. Wat een verschil met twee weken geleden toen we na 2 weken Nieuw-Zeeland afreisden naar onze vrienden in Cunnamulla, een dorp in de Outback met gemiddeld zo'n 35 graden in december!
Op 22 december stappen we om 6 uur 's ochtends in de auto om te beginnen aan de 950 kilometer naar de Outback. Het is buiten al licht en in onze korte broek en t-shirt stappen we in een volgeladen auto. In iedere hoek van de auto zijn Santa-sacks, cadeautjes en eten gepropt. En naast Bert en mij nog 4 kids want Riley, ons Ozzie neefje, gaat ook met ons mee naar zijn Auntie Michelle. De reis verloopt voorspoedig. Na 3 uur rijden stoppen we in Dalby voor een ontbijt bij McDonalds. Nog eens drie uur verder lunchen we in St. George bij de plaatselijke bakker en na nog eens 3,5 uur komen we aan bij Moonjaree, de property van Michelle en Richard. De temperatuur stijgt ook met ieder uur dat we verder de Outback in rijden. Het is fijn om het hele gezin Beresford weer te zien! Ook Lisa (Michelle's tweelingzus) en haar man Jon en 3 kinderen zijn inmiddels gearriveerd. Met z'n allen genieten we die avond van het avondeten, onder het genot van een prachtige zonsondergang.
Voor degene die de property van Michelle en Richard nog niet kennen een kleine beschrijving: 73000 hectare met niets.... En als ik 'niets' zeg bedoel ik eigenlijk; veel rood zand en zo nu en dan wat struikjes en boompjes. Daar tussenin lopen zo'n 3500 schapen en wat koeien. De ideale plaats voor onze twee tienermeiden om auto te leren rijden. Iets wat ze deze week dan ook volop hebben gedaan. Als volleerde coureurs scheuren ze over de property. We hebben al besloten dat we de rijlessen in Nederland overslaan en van het geld gewoon een paar weken gaan rijden in Australië. Tegen de tijd dat we dan terugkomen kunnen de meiden hier examen doen en voilà: rijbewijs in the pocket. (Of zou het zo niet werken....?)
Kerstmis brengen we ook dit jaar, net als 2 jaar geleden, in dik 35 graden Celsius door. Met een koe in de woonkamer! Ja, je leest het goed... een koe. Het verhaal erbij: Op de property werd een koe aangetroffen die was verlaten door zijn moeder. Koeien zijn inkomsten, dus die laat je niet achter. De koe werd met de fles grootgebracht in de tuin van het woonhuis. Binnen de kortste keren dacht de koe dat hij een hond was en probeerde hij het huis binnen te komen. Iets wat uiteindelijk dus lukte... op 1e Kerstdag!
Tweede kerstdag, boxing day, brengen we door op de property van Carmel en Dave, vrienden van Michelle en Richard. Iedereen neemt eten en drinken mee en het is een gezellige drukte. Blijkbaar is het traditie dat iedereen elkaar nat gooit met water dus binnen de kortste keren vliegen de emmers water (althans, de inhoud dan) je om de oren. Ineens voel ik ook mijn hele shirt en broek nat worden. Tegelijkertijd ruik ik een soort benzinegeur. Ik voel direct aan mijn broek en merk dat dit geen water is. Blijkt dat Riley een emmer heeft gepakt die op de veranda stond met lijnzaadolie en die zo over Bert en mij heeft heen gegooid. Hij dacht dat het water was.....
Een uur in de wind stinkend zijn we aan de terugreis van 30 minuten naar Moonjaree begonnen waar we alle kleding meteen in de wasmachine hebben gegooid.
Op 28 december zijn we aan de terugreis begonnen naar Brisbane. Hiermee begint tevens onze laatste week in Australië. We mogen deze week logeren bij Robert en Susan, de ouders van Michelle (en Lisa, David en Lynette). Dit omdat de mensen van onze tweede home-exchange ineens lieten weten toch geen exchange meer te willen. Gelukkig boden Robert en Susan direct hun huis aan en mogen we nu dus van hun gastvrijheid genieten. De laatste paar dagen brengen we vooral door met souvenir shoppen. We hebben de meiden beloofd nog een bezoek te brengen aan het centrum van Brisbane en doen dit dus ook. Met volle tassen komen we later weer thuis. Bert en ik proberen al onze spullen weer in de rugtassen te proppen die we op de heenreis hebben gebruikt, maar komen al snel tot de ontdekking dat dit niet gaat lukken. Een bezoekje aan het winkelcentrum levert ons twee extra koffers op.
Op onze bucketlist staat nu nog 1 ding voordat we terugreizen naar Nederland: een bezoek aan the Australian Zoo. De dierentuin van Steve Irwin hebben we nog nooit bezocht en we horen van iedereen dat hij zeker een bezoekje waard is. Op vrijdag 30 december gaan we samen met Robert en Susan naar Beerwah, waar de zoo is gelegen. Het is een bloedhete dag en met het zweet op onze ruggen struinen we door de dierentuin. De dierentuin is prachtig aangelegd en mooi onderhouden. De wereldbekende krokodillenshow valt ons helaas een beetje tegen. Er worden meerdere vogels getoond maar slechts 1 krokodil. Dit mag de pret echter niet drukken en na een fantastische dag keren we 's avonds terug naar Brisbane. Die avond gaan we uit eten bij the Arana Hills Leagues club waar we voor de zoveelste keer kunnen genieten van heerlijk mals lamsvlees. Ik moet in Nederland toch echt een goed adresje gaan zoeken voor lamsvlees. Want ook dit gaan we missen!!
We willen dit jaar heel graag het vuurwerk zien in Southbank. In Australië wordt geen vuurwerk afgestoken zoals in Nederland. Het levert teveel gevaar op vanwege de droogte. Wel wordt er in iedere grote stad op 1 locatie professioneel vuurwerk afgestoken. Dit is voor Brisbane in Southbank. Robert heeft voor ons uitgezocht waar we het beste kunnen staan om dit te zien. Dit blijkt Kangaroo Point te zijn. We boeken onszelf een appartement op Kangaroo Point voor de 31e december. Dit blijkt bij aankomst een prachtig ruim appartement te zijn met 2 badkamers en 2 keukens. Niet dat we die nodig hebben want we gaan die avond heerlijk uit eten bij een Italiaans restaurant. Omstreeks 23:30 uur wandelen we naar Kangaroo Point waar we om middernacht worden getrakteerd op prachtig vuurwerk. Tussen honderden mensen genieten we van alle pracht in de lucht, maar ook van het besef dat we hier mogen staan met z'n vijven. Wat een zegening.
Op maandag 2 januari gaan we voor de laatste keer naar Victoria Point. We willen Joe en Collene nog zien voordat we weggaan en onze meiden willen nog een keer afspreken met hun vriendinnen. We brengen Emma naar Sarah, Meri naar Amy en Imke gaat spelen met Jessica in Yeo Park. Wij zelf rijden door naar Joe en Collene. We lunchen samen met hen in 'ons leenhuis' en hebben het nog over onze gezamenlijke fantastische ervaringen in zowel Nederland als Australië. Voor de laatste keer nemen we afscheid van deze fantastische, lieve, gastvrije mensen. Thank you so much, friends forever!!!
Op dinsdag gaan we onze tassen voor de laatste keer inpakken voor de terugreis. Alle spullen passen met moeite in onze tassen, maar uiteindelijk ritsen we dan toch de laatste koffer dicht. We begonnen ons avontuur met 2 grote en 2 kleine backpacks en wat handbagage. We reizen terug met 2 grote backpacks, 3 grote koffers en 5 rugzakken handbagage. En dat moet ik erbij vermelden dat het grootste gedeelte van onze zomerkleding in Australie achterblijft... oeps!
Woensdag 4 januari reizen we omstreeks 22:30 u naar Brisbane International Airport. We checken onze bagage in en drinken nog voor de laatste keer thee met Robert, Susan en Lynette die ons naar het vliegveld hebben gebracht. Een uurtje later nemen we afscheid.
Afscheid van deze goede vrienden. Vrienden die ik ondertussen al ruim 21 jaar ken. Die Bert hebben verwelkomd in hun huis tijdens onze honeymoon ruim 15 jaar geleden en Ozzie grandparents en Auntie zijn geworden voor onze drie meiden. Vrienden waar we zulke prachtige herinneringen mee hebben gemaakt. Waar we afgelopen jaar 3 van onze 5 verjaardagen mee hebben mogen vieren. Wat zullen we ze missen! Goodbye is not forever, goodbye is not the end. It simply means I miss you 'till we meet again!
De reis terug naar huis verloopt voorspoedig. In totaal 3x 7 uur. Van Brisbane naar Singapore, naar Dubai en uiteindelijk naar Amsterdam. Op Amsterdam airport worden we welkom thuis geheten door super veel mensen. Dank je wel ouders, Wilem & Shana, Arienne, familie Raaymakers en familie van Nunen. Wat fantastisch om jullie weer te zien!!! Tijdens de terugreis naar Dongen word ik gebeld door Bert, die in een andere auto zit dan ik. Of ik zijn heuptasje heb gezien. Ik stel hem gerust door te zeggen dat het vast wel ergens achterin bij de overige tassen ligt. Thuis blijkt echter dat het heuptasje nergens te vinden in. Wat een drama!!! in het tasje zit het SD kaartje en alle USB sticks met 4,5 maand aan kostbare foto's. Daarnaast nog 2 telefoons, 1 iPod, en wat kleinere zaken. De volgende ochtend beginnen we aan het belrondje om het tasje terug te krijgen. Tot op heden helaas nog zonder resultaat.....
En dan zijn we nu dus ondertussen al weer een week thuis in het koude Nederland. Een week waarin we al twee keer getrakteerd zijn op sneeuw. Een week waarin er al weer naar me is getoeterd door een boze meneer op de rotonde omdat ik blijkbaar niet voor hem had mogen rijden. Een week waarin we niet worden wakker gemaakt door lachende Kookaburras en kwetterende lorekees. Maar ook een week waarin onze meiden weer welkom zijn geheten door hun leerkrachten en klasgenoten op school. Een week met superleuke gesprekken met vrienden en een week met stamppot op tafel.
Australië blijft altijd een speciaal plekje houden in ons hart, maar ons thuis is nu toch weer even Nederland.
Lieve allemaal, bedankt voor het lezen van onze blogs en de lieve reacties, appjes, mailtjes en kaarten die jullie ons het afgelopen jaar hebben geschreven. We vonden het fijn om te merken dat jullie zo met ons meegeleefd hebben!!! Liefs, van ons!
-
13 Januari 2017 - 14:28
Joop En Tarci:
Beste Versteegsgo-upinDongen,
Welkom in Dongen (daar zijn wij nu ook, op een jullie bekend adres).
Wij hebben genoten van jullie verhalen.
Tot ziens,
Gr
Tarci en Joop -
13 Januari 2017 - 15:54
Cootje:
Lieve allemaal, Chantal,
wat een mooi bericht over jullie laatste weken Australië en eerste week thuis.
Ik begrijp de gevoelens, snap dat je nog wel had willen blijven maar wij waren
heel blij jullie weer te zien! Wij vonden het heerlijk jullie weer te verwelkomen in ons huis én
..... de boerenkoolstamppot heb ik nog nooit met zoveel aandacht gemaakt!! -
13 Januari 2017 - 17:11
Ariënne,Ruud&kids,:
Ik vond het ook heel fijn jullie weer te verwelkomen in ons natte koude landje☺️
Ik hoop van harte dat jullie tasje toch nog terecht zal komen..
Je kunt ool verslagen blijven schrijven over jullie activiteiten in Dongen je hebt super mooi geschreven over Australië -
14 Januari 2017 - 08:26
Madelon, Jasper En Tirza:
Wat hebben jullie weer veel meegemaakt de laatste 2 weken van jullie half jaar durende avontuur. Super om te lezen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley