Gearriveerd in Victoria Point!!

Lieve allemaal,

De vorige blog eindigde toen we bijna Sydney binnenreden.
We arriveerden in Sydney tijdens 'rush hour' oftwel: druk druk druk in het verkeer! We rijden Sydney binnen over de Anzac Bridge en vrijwel meteen zien we links the Sydney Harbour Bridge opdoemen. Zowel Bert als ik hebben niet veel met grote steden, maar dit voelt toch echt wel heel gaaf.
Respect overigens voor Bert die onze camper, links rijdend, door deze hectische straten met smalle rijstroken manoeuvreerde en ons veilig liet aan komen in Coogee.

Coogee is een badplaats in the Southern Suburbs of Sydney. Paul en Sara wonen in een apartement aan Beach Street. Ja, de naam klopt: het ligt aan het strand. We arriveerden rond 1830 u bij Paul. Sara was nog aan het werk. Gezamenlijk hebben we Sara opgehaald waarna we heerlijk uit eten zijn gegaan. De volgende ochtend begon met een frisse duik voor Sara, Paul en de meiden in de zee. Iemand moest op de spullen passen dus boden Bert en ik aan op het strand te wachten.

Na een warme chocolademelk en douche voor de meiden hebben we de bus naar het centrum genomen. Voordeel van Sydney bezoeken met 'locals' is dat ze alle mooie plekjes en shortcuts kennen. Via 'the Rocks' (oudste gedeelte van het centrum van Sydney), belanden we ineens in the Sydney Harbour met een prachtig uitzicht op the Opera House. Voor ons aller gevoel is dit gebouw toch wel het icoon van Australië. We nemen dan ook uitgebreid te tijd om het gebouw, over het water heen, te bewonderen. We wandelen rond de haven naar de trappen van the Opera House en lopen naar boven. We gaan zelfs het gebouw binnen en maken daar dankbaar gebruik van de luxe toiletten, haha!

We wandelen weer terug naar de harbour en nemen de Ferry naar Milsons Point waar het bekende Luna Park is gevestigd. De meiden vermaken zich die middag prima in deze permanente kermis. Het is een prachtige, warme dag met strakblauwe lucht.
Met de Ferry steken we vervolgens over naar Darling Harbour. We drinken met z'n alles wat bij een plaatselijke pub voordat we terug lopen naar de bus. Terug in Coogee gaan we met z'n allen nog een hapje eten waarna we al weer afscheid nemen van elkaar. Paul en Sara moeten maandag weer vroeg werken en wij gaan op weg naar een nieuwe staat: Queensland.

De laatste maandag van onze trip begint wat bewolkt. We rijden Sydney uit (wederom tijdens 'rush hour' wat hier tot 10:00 u duurt!) en stoppen onderweg voor ontbijt en lunch. Na de lunch begint het te regenen en dat houdt die dag niet meer op. We besluiten daarom flink wat kilometers te rijden (ruim 300 in totaal) voordat we 's avonds bij een Caltex benzinestation met foodcourt stoppen voor de nacht. De locatie blijkt prima te zijn: geen mooie omgeving, maar wel gratis douche, toiletten en wifi in the foodcourt. En na het eten (wat we netjes koken in de camper) een lekker ijsje bij de McDonalds!

De volgende ochtend gaan we op weg naar Port Macquarie. We hebben gehoord dat daar een 'pick your own strawberries' is en dat lijkt ons wel wat. Als we arriveren blijkt het een gezellige shop te zijn met 4 kassen eraan vast. De dame legt uit dat je een emmertje en schaar krijgt en zelf de aardbeien mag kiezen. Onze meiden lopen de kas binnen en even later lopen we met AUD 20 aan aardbeien weer naar buiten. Ze smaken inderdaad verrukkelijk dus zijn het geld meer dan waard! Over de Pacific Highway rijden we verder. We stoppen voor de lunch in Nambucca Heads. Dit plaatsje was ons aangeraden door andere reizigers. Ze hebben niets te veel gezegd. We lunchen in een park aan het water met in de verte de Oceaan. Om ons heen vliegen en lopen vogels (voornamelijk grote meeuwen) die hopen op wat lekkers. Ze worden beloond met wat brood waar ze op aanvallen. Voor ons in het water rusten Pelikanen op een vlonder.

We rijden vervolgens Coffs Harbour binnen. Het eerste wat ons opvalt is een grote molen bij een Comfort Inn hotel. Het hotel is toepasselijk genaamd Big Windmill. Even verderop zien we 'the Clog Barn', een miniatuur Nederlands dorpje. We hadden hierover al een foldertje gelezen. Ik vraag Bert of we even binnen zullen kijken. Hij trapt de gas wat verder in en rijdt snel door. Ik denk dat Australië hem super bevalt!

We passeren borden met tot de verbeelding sprekende namen als Sapphire beach en Emerald beach. Het weer is echter nog steeds wat bewolkt en nodigt niet echt uit tot een bezoek aan het strand. Daar komt nog bij dat onze eindbestemming, Victoria Point, nu wel heel dichtbij begint te komen en we eigenlijk toch ook wel heel nieuwsgierig zijn naar ons thuis voor de komende maanden. We besluiten nog 1 nacht door te brengen in de camper voordat we de laatste 200 kilometer rijden. We stoppen op de 'New Italy rest area' een paar kilometer voor Woodburn. Het betreft een campground voor het 'New Italy Museum Complex' net naast de Pacific Highway. Als we daar aan komen staan er al meerdere andere kampeerders. We lopen een rondje rond het complex. Het museum is inmiddels gesloten maar we zien dat er een café bij zit dat 'coffee and breakfast' serveert. Dat belooft veel goeds!! In het gras voor onze camper zitten kangaroes. Ze eten op hun gemakje en staren naar ons.

Het is duidelijk te merken dat we weer Noordelijker zitten want de temperatuur is na zonsondergang nog heerlijk aangenaam. We eten buiten en terwijl de meiden hun dagboeken bijwerken genieten wij. Wat zijn we gezegend dat we deze reis met z'n vijven mogen maken. Wat hebben we al veel van dit prachtige land mogen zien. Wat hebben we al vele lieve, gastvrije mensen ontmoet. En wat hebben we nog vele mooie avonturen voor de boeg. Ja, we zijn echt Gezegend met een grote G!

Regen regen en nog eens regen. Dat kenmerkt deze woensdag in de camper. Het begint dinsdagavond met wat gedrup, wordt erger in de nacht en tegen de tijd dat we om 8 uur 's ochtends gaan rijden giet het. Het cafe gaat pas om 9:00 u open dus koffie zit er niet in. Bah, regen was niet wat we voor ogen hadden deze dag. Vandaag staat Byron Bay op de planning. Een bekende badplaats waar we een middag aan het strand hadden gepland. Via the Coast Road bereiken we via plaatsen als Ballina, (heerlijk ontbeten), Skennars Head, Lennox Head en Suffolk Park rond 10:30 u Byron Bay. Byron Bay ligt 759 kilometer ten noorden van Sydney en 140 kilometer ten zuiden van Brisbane. Cape Byron, een landtong die aan het dorp vastzit, is het meest oostelijke punt van Australië. De regen komt echter nog steeds met bakken uit de lucht. Een bezoek aan het strand zit er niet in dus kiezen we een alternatief: Cape Byron Lighthouse. De vuurtoren werd geopend in 1901. Het bevat het krachtigste baken van Australië.
De vuurtoren blijkt een prachtig mooi wit gebouw te zijn boven op klif. We trotseren wind en regen en lopen rond de vuurtoren. De zee onder ons is grijs en woest. Alhoewel we de zon verkiezen heeft dit toch ook wel wat. Met verwaaide kapsels en natte kleding stappen we de camper weer in.

Net voor Currumbin passeren we het bord: 'welcome to Queensland'. We zijn gearriveerd in de staat die we de komende maanden 'thuis' mogen noemen. Het is ook meteen de start van de bekende 'Gold Coast'. Bij mooi weer hadden we hier de laatste dagen van onze campertrip doorgebracht. Nu besluiten we dit stukje van Australië in de weekends te gaan ontdekken. Het ligt slechts een uur rijden van ons huis af.

We hebben besloten het laatste stuk in één stuk door te rijden en een verrassingsbezoek aan onze vrienden Robert & Susan te brengen. Hun voordeur blijkt niet afgesloten te zijn en zachtjes sluipen we het huis binnen. De meiden verrassen Susan in de keuken. Robert zit achter zijn computer en zegt heel droog: 'I thought I heard something!' We drinken samen gezellig wat en het voelt alsof we nooit weg zijn geweest. En toch is het al weer ruim 1,5 jaar geleden dat we elkaar gezien hebben. We worden uitgenodigd voor een etentje zaterdagavond met de rest van de familie. Het wordt een verrassing voor onze vriendin Michelle die dat weekend vanuit de Outback overkomt. Zij weet namelijk niet dat wij, iets vroeger dan gepland, al zijn gearriveerd! Toeval bestaat niet, het heeft zo moeten zijn!

Na dit fijne weerzien rijden we dan toch eindelijk naar Victoria Point, ons thuis voor de komende 3,5 maanden. Met schemer komen we aan op 11 Cassie Court waar Dianna en Ian (dochter van Collene en haar man) ons al staan op te wachten. Het huis blijkt in het echt nog mooier te zijn dan op de foto's. Het is ruim, licht en voorzien van alle gemakken. Het hoogtepunt voor de meiden is het zwembad. Ze willen er meteen in, maar dat stellen we uit tot de volgende dag. Nadat Dianna & Ian zijn vertrokken nemen we de tijd om het huis te verkennen. We komen samen tot de conclusie: Dit gaat zeker lukken, de komende 3,5 maanden!!

De volgende ochtend staat in het teken van schoonmaken: de camper en alle kleding. Het is inmiddels (gelukkig) weer heerlijk weer. De lucht is stralend blauw en de temperatuur is aangenaam. In de middag mogen de meiden dan toch eindelijk het zwembad uit proberen; Imke als een echte zeemeermin!

Joe & Collene hadden beloofd dat er veel vogels rondom het huis zouden zijn. Dat bleek te kloppen. Meerdere magpies (soort zwart/witte kraai) een Spangled Drongo en andere vogels bleven voor het raam zitten. We wisten ook meteen waarom de hor altijd dicht moet: een magpie vloog gewoon naar binnen! De beloofde kookaburras kwamen ook langs en aten inderdaad uit mijn hand.

Die middag lopen we ook even langs beide scholen van de meiden. Emma gaat naar Faith Luthern college en Meri & Imke naar St. Rita's catholic primary school. Beide scholen zien er van de buitenkant prima uit en zijn op loopafstand. Volgende week hebben we een kennismaking en gaan we de binnenkant bekijken. Onderweg passeren we ook YMCA Victoria Point, een sportschool waar Gymnastics wordt gegeven. Emma en Meri mogen meteen een 'try-out' doen. Ze vinden het zo leuk dat we besluiten ze aan te melden voor Gym Fit Girls. Komende maandag mogen ze hun eerste les gaan volgen!

Onze eerste vrijdag in 'ons huis' begint ook weer stralend. Zonnetje en blauwe lucht. Bert en ik hebben besloten fietsen te kopen zodat we, als de meiden op school zijn, sportief de omgeving kunnen verkennen. We zoeken wat online en komen tot de conclusie dat we bij KMart moeten zijn. Terwijl we de 'shopping area inlopen zien we aan de overkant van de straat een soort marktje met een 7tal politiemensen. We gaan even kijken wat er aan de hand is. Het blijkt 'road safety week' te zijn. Dit vindt jaarlijks plaats om meer aandacht te vragen voor verkeersslachtoffers. Terwijl we de markt oplopen worden we direct van alle kanten benaderd. We krijgen folders uitgereikt en de meiden mogen op de foto. Er komt een journalist van de plaatselijke krant (Redland City Bulletin) op ons afgelopen. Ze vraagt of het goed is als ze onze meiden filmt en fotografeert voor de Facebookpagina en het weekblad. We leggen uit dat we Dutchies zijn en hier tijdelijk wonen. Dat wekt haar interesse nog meer. Helemaal als ze hoort dat we ook 'cops' zijn in Nederland. Ze stelt ons voor aan twee agenten en er volgt een leuk gesprek. Chantal valt met haar neus in de boter want één van de agenten blijkt heel veel af te weten van het diversiteitsprogramma in Queensland. (De onderzoeksopdracht meegegeven door de NL politie). Er worden visitekaartjes gegeven en met de belofte elkaar weer te zien op het politiebureau lopen we verder naar de KMart.

We kopen drie fietsen (2x 26 en 1x 24 inch) en helmen. Die zijn namelijk verplicht hier in Australië. Bert zet de fietsen als een ervaren monteur in elkaar en niet veel later fietsen Imke en Meri rond. De buurjongens komen ook even kijken naar hun nieuwe buurmeisjes en even later wordt er samen gefietst. Mooi om te zien hoe snel kinderen kennis maken en zonder elkaars taal te spreken toch duidelijk kunnen maken wat ze bedoelen.

Vandaag staat ook in het teken van Chantal's eerste rijles aan de linkerkant van de weg. Morgen gaan we de camper naar Brisbane terugbrengen en rijden we terug met 'onze' auto; een Honda....
Naar Brisbane toe zullen we met twee auto's moeten rijden. Aangezien Bert de afgelopen 4 weken heeft gereden is even oefenen geen slecht idee. Links rijden komt eigenlijk neer op drie dingen: 1. het gevaar komt van rechts op rotondes, 2. op een doorgaande weg heb je altijd voorrang en niet geheel onbelangrijk: 3. links blijven rijden!
De eerste rijles ging goed, dus Chantal mag morgen de Honda besturen!

Hoe onze rit naar Brisbane én het weerzien met Michelle morgen afloopt kunnen jullie lezen in de volgende blog.

Vanuit Victoria Point een warme groet voor jullie allen!!