Townsville trip week 2

Tja, die sandflies en mosquitos in Australie, dat is wel een ‘dingetje’.
Na onze overnachting in Yarrawonga Park Reserve stellen we de volgende ochtend onze navigatie in op Rockhampton. Op de weg ernaar toe passeren we nog meer velden met suikerriet. Ook op deze weg staan er om de haverklap borden met: ‘Cane Railway Crossing’. De spoorwegovergangen zijn enkel beveiligd met een rood licht, wat door de zon niet altijd even duidelijk te zien is. We zien een trein met vele wagons, vol met suikerriet. Het is duidelijk dat we nog steeds in ‘sugercane-country’ rijden. Midden in Rockhampton vinden we een free campsite. De campsite ligt naast het winkelcentrum met een bioscoop. We besluiten chips en popcorn te kopen en die middag lekker te genieten van ‘the secret life of pets’, wat een leuke animatiefilm blijkt te zijn.

Emma blijft die dag last houden van de vele muggenbulten op haar lijf. Op haar rechterbeen heeft ze er 77, op haar rechterhand 26 en de rest hebben we maar niet meer geteld. De andere twee meiden en wijzelf hebben er ook, maar lang niet zoveel als Emma. We hebben in Airlie Beach al anti-histamine en ‘Itch-Eze’ (zalf tegen jeuk) gekocht maar deze blijkt nauwelijks te werken. Meerdere muggenbulten zijn door Emma opengekrabt en eentje is er al aan het ontsteken. Deze nacht slaapt Emma bijna niet door de jeuk en de pijnlijke beten. We blijven smeren met Itch-Eze en uiteindelijk valt ze voor een paar uurtjes in slaap. De volgende ochtend, het is dan zondag, lopen we om 08:30 uur meteen naar Terry White Pharmacy. Emma heeft echt sterkere medicatie nodig. Terry White is helaas pas om 10:00 uur open, dus ze moet even geduld hebben. We brengen de tijd door met het kopen van dunne maar bedekkende kleding voor de meiden. De Aerogard Tropical Strenght insect repellent is niet afdoende tegen deze vervelende insecten. Ook kopen we een grote citronella kaars en Mosquito Coils. Twee uurtjes later verlaten we de pharmacy met Polaramine, Ibruprofen, Stop Itch Plus (met menthol) en vitamine B12. De laatste is niet bewezen maar men zegt dat het helpt om te voorkomen dat muggen je prikken. De medicijnen beginnen gelukkig vrij snel te werken en de jeuk neemt enigszins af.

Vanuit Rockhampton rijden we naar Coowonga om een bezoek te brengen aan de Koorana Crocodile Farm. Koorana is een legale krokodillen-fokkerij welke valt onder het strategische conservatie programma van de Australische regering. De fokkerij werd in 1981 geopend en omdat er geen geld was om te starten, vingen ze de krokodillen in het wild. Ze reageerden op berichten van mensen dat er een krokodil rondzwom die voor gevaar zorgde. Op deze manier hebben ze meer dan 100 krokodillen gevangen, waarmee ze nu nog steeds fokken. De zoon van de eigenaar heeft ons een uitgebreide rondleiding gegeven over het terrein. We hebben meerdere Salties (zout-water krokodillen) gezien. De meiden mogen aan het einde nog een echte krokodil vasthouden. De mond van de krokodil is dichtgetaped. Op mijn vraag waarom dit is (het is immers maar een kleintje van 2,5 jaar oud) antwoordt de guide dat deze krokodil al door je vingernagel tot op je bot kan bijten. Goed idee, die tape!

Vanuit Coowonga rijden we na de lunch verder naar de Gladstone region. We zijn die dag eigenlijk maar op zoek naar 1 ding: een camping met een douche en wasmachine. Die vinden we uiteindelijk in Mount Larcom. Het is een kleine camping achter een tankstation aan de Bruce Highway. De camping is voorzien van mooie plekken onder palmbomen en de kookaburras lachen ons toe in de bomen. De temperatuur is nog steeds aangenaam dus de was kan meteen aan de lijn om te drogen. De volgende ochtend, het is inmiddels maandag 26 september, rijden we verder richting Agnes Water, een klein kustplaatsje ongeveer 80 kilometer ten zuid-oosten van de Bruce Highway. Als we aankomen gaan we eerst naar de plaatselijke ‘Foodworks’ supermarkt om het avondeten te kopen. We besluiten, voor de verandering, hamburgers klaar te maken. We rijden verder naar onze kampeerplek voor die nacht; Workmans Beach Campground. De campground ligt midden in de bush. Als we arriveren zijn er nog maar vijf beschikbare plekken die het uur daarna snel volraken. De campground ligt aan het strand en we besluiten Workmans Beach een bezoek te brengen. Het wordt bijna eentonig maar ook dit strand is weer prachtig en bijna verlaten. Meri en Imke spelen er op de rotsen, Emma ligt (met lange broek en longsleeve) te relaxen en Bert en ik genieten weer van ons gezin in dit prachtige land. We rijden nog even met de camper Agnes Water in en bezoeken wat winkeltjes. Imke vindt een ‘rocks & minerals’ winkel en kan haar ogen niet afhouden van al het moois wat ze daar ziet. Met een zakje vol met steentjes verlaat ze even later de winkel. We komen een surfshop tegen die adverteert met surflessons. De meiden willen de uitdaging wel uitgaan en we geven ze op voor een surfles. De volgende ochtend mogen ze hun talent gaan laten zien in het water van Agnes Water Beach. We gaan terug naar de campground waar Meri en Imke met wat locals spelen. Ze spelen ‘ticky’ in het zand en lachen wat af. Helaas heeft Emma nog steeds veel last van haar muggenbulten en vertrouwt ze de muggen niet. In haar lange broek en shirt blijft ze bij de camper zitten omringd door de geur van citronella en rokende kooltjes.

Terwijl het donker wordt voelen we ineens beestjes op ons landen. Het begint met een paar kleine kevertjes maar niet lang daarna worden we letterlijk bedolven onder deze beestjes. We besluiten met z’n allen in de camper te gaan zitten. Als we in de camper zitten zien we dat de kevertjes ondertussen ook in de camper zitten. We beginnen ze met keukenrol te lijf te gaan maar het lijkt of er 10 kevers terugkomen voor iedere kever die we weghalen. Na een kwartier ‘keverruimen’ ziet Meri ineens dat er een scheur in de hor zit. Aan de binnenkant van de hor zitten zo’n 100 kevers en aan de buitenkant staan er nog een paar 100 in de rij om binnen te komen. De hor knikkeren we in zijn geheel naar buiten en het raam sluiten we direct. We gaan nog even verder met ‘beetle-ruimen’ en niet veel later kunnen we eindelijk rustig gaan zitten. Zo nu en dan duikt er nog een verdwaalde kever op, maar die werken we professioneel naar buiten (lees: hij eindigt in een papiertje in de vuilniszak).

De volgende ochtend gaan we na het ontbijt op weg naar de surfschool. De meiden krijgen eerst uitleg over het verloop van de ochtend waarna we naar het strand van Agnes Water lopen. De meiden krijgen een Rashie (zwemshirt tegen de zon) en een heus surfboard uitgereikt en de surfles begint. Eerst krijgen ze les op het strand (wave -peddle, peddle, peddle – stand up!) om daarna de echte golven op te zoeken. Het is een prachtig gezicht om ze te zien drijven op hun surfplanken, wachtend op de geschikte golf. Meri gaat als eerste en het lukt haar daadwerkelijk om te gaan staan. Niet lang daarna volgen ook haar zussen! Bijna twee uur zijn ze druk in de weer met het zoeken van de juiste golf, het peddelen en het gaan staan. Het is voor ons prachtig om naar te kijken en levert mooie foto’s op. Wederom een prachtige ervaring rijker verlaten we in de middag Agnes Water, op weg naar Bundaberg.

In Bundaberg aangekomen boeken we de AAOK Riverdale campground voor twee nachten. Het is een basic camping met prima faciliteiten en een campkitchen met tv. De meiden kijken er die avond de finale van Zumbo’s just deserts, een kookprogramma wat ze graag kijken. We gaan op tijd naar bed want de volgende ochtend vertrekken we al vroeg naar Burnett Heads waar de haven van Bundaberg is gelegen.

Op woensdag meldden we ons omstreeks 07:00 uur bij de bemanning van het cruiseschip ‘Lady Musgrave experience’. De boot brengt ons in 2,5 uur naar de Lagoon voor Lady Musgrave Eiland. Lady Musgrave is een zand-eiland van 14 hectare in the Great Barrier Reef. Het is het tweede eiland (het eerste is Lady Elliot Island) in de keten van eilanden in de great Barrier Reef. Het eiland is vernoemd naar de echtgenote van Sir Antony Musgrave, een koloniale gouverneur uit Queensland. In de lagoon maken Emma, Bert en ik ons klaar om te gaan duiken. Meri heeft geen zin om te snorkelen en blijft aan boord tewijl Imke met 1 van de bemanningsleden mag gaan snorkelen. Samen met onze instructrice Laura gaan we het water in, op zoek naar vissen, schildpadden en koraal. Bij een diepte van 2,5 meter lukt het Bert en Emma niet om verder te gaan vanwege oorpijn. Ze gaan terug naar de boot terwijl Laura en ik verder gaan. Tijdens het duiken (7.9 meter) zie ik mooi koraal, vissen en een gigantische green sea turtle.

Als ik terug kom op de boot komt de glass bottom boat er al aan om ons naar het eiland te brengen. Ook hier worden we weer gewaarschuwd voor de cone-shells welke in grote getalen aanwezig zijn op het eiland De eiland-tour blijkt tegen te vallen. De tourguide weet niet veel van de plaatselijke wildlife en kan alleen een verhaal vertellen over de relatie tussen de Pisonia Trees en de Black Noddy Terns (zwarte volgels die in de bomen nestelen). Op het strand wijst ze een aantal sea-cucumbers aan en veel verder dan dat komt ze niet. De tour in de glass bottom boat is beter. Door de glazen bodem zien we het rif, vissen en meerdere zeeschildpadden. Teruggekomen bij het cruiseschip gaan Emma en ik nog voor een laatste keer snorkelen. Tijdens het snorkelen zien we wederom schildpadden, de mooiste vissen en veel koraal. Met weer vele indrukken rijker keren we terug naar het vaste land. We eten Fish & Chips bij een plaatselijke shop en brengen nog een nacht door op de camping in Bundaberg.

Het einde van onze reis komt in zicht. Op donderdag rijden we verder naar Noosa, aan de Sunshine Coast. Op de weg daar naar toe stoppen we in Tiaro voor Lunch. Terwijl we lunchen begint het zachtjes te regenen en uiteindelijk gaat het zachtjes regenen over in flink regenen. Zo arriveren we op onze Big4 camping in Tewantin bij Noosa. We hebben de camping geboekt voor 3 nachten om onze Springbreak ‘relaxed’ af te kunnen sluiten. De camping heeft een zwembad, een springkussen en een speelhal. Onze plek is voorzien van een prive douche met toilet wat voor ons aanvoelt als echte luxe. De regen stopt en we besluiten dit keer het 2 persoons tentje op te zetten om wat meer ruimte te creeren in de camper. Die avond begint het echter weer flink te regenen waardoor we toch maar besluiten met z’n vijven in de camper te slapen.

Gelukkig begint vrijdagochtend weer met een strakblauwe lucht. Na het ontbijt rijden we naar Noosa National Park waar we de coastal track gaan wandelen. De route van 5,4 kilometer langs de kust van Noosa voert ons langs prachtige plekken zoals Dolphin Point Boiling Pot, Fairy Pools en Hell’s Gate. Het uitzicht is spectaculair en we hopen walvissen of dolfijnen te spotten. De hele route laten ze zich helaas niet zien. Aangekomen bij Hell’s Gate, rusten we even uit voordat we aan de terugweg gaan beginnen. Ik zie een man wijzen richting zee en hoor hem fluiten naar de rest van zijn familie om hen ergens op te attenderen. We kijken in de richting waarin hij wijst en ineens zien we in de verte een bruisende fontein uit het water spuiten, gevolgd door een zwart lijf wat daarna weer in het water verdwijnt. Een walvis!!! We blijven kijken en zien het dier in de verte nog een paar keer aan de oppervlakte verschijnen. Hier hadden we al een paar keer op gehoopt, maar deze keer komt het echt uit. De walvis zwemt in de verte dus veel details zien we niet maar we zijn oprecht enthousiast. Walvis gezien: check!

We rijden terug naar de camping en de meiden genieten van het zwembad. Robert and Susan zijn ook naar Noosa gekomen en nodigen ons uit om mee te gaan naar hun zoon David welke een half uurtje verder op woont in Yandina. We nemen het aanbod aan en rijden naar het prachtige huis van David en zijn vrouw Carly. Onze meiden genieten met hun twee dochters Jovi en Keeley van hun grote tuin en rijden een stukje op de ezel van de buurman. We eten gezamenlijk chicken en chips voordat we terug rijden naar de Big4 camping.

Op zaterdagochtend brengen we, wederom samen met Robert and Susan, een bezoekje aan de Eumundi Markets. Op de markt zien we originele kunstwerken zoals schilderijen, beelden, meubels en handgemaakt speelgoed maar ook sieraden, kleding en voedsel. Alles is gemaakt en wordt verkocht door locale ontwerpers met het ethos: ‘we make it, bake it, grow it, sew it’. Na de markt rijden we terug naar de camping. Later in de middag worden we daar bezocht door Lynette & Shane met hun 3 kinderen en Robert & Susan. Terwijl de kinderen heerlijk spelen kletsen wij onder het genot van een drankje in de campkitchen. We sluiten de dag af met een Ozzie BBQ. Wat een lieve vrienden hebben we toch dat ze helemaal naar Noosa rijden voor een gezellige dag met ons!

De laatste dag van onze vakantie binnen onze vakantie is aangebroken. Het is zondag 2 oktober en we reizen vandaag terug naar Victoria Point. Maar niet voordat we, samen met Robert & Susan nog gaan lunchen in Coolum, een kustplaatstje bij Noosa. We rijden naar Low’s Lookout, 73 meter boven zee-niveau, en genieten daar van het uitzicht, het gezelschap en de lunch. Na de lunch stappen we in de camper en rijden we, binnen 2 uurtjes terug naar Victoria Point.

We kunnen wederom terugkijken op een fantastische reis in Australie. Wat hebben we weer veel gezien, gedaan en genoten! Ons avontuur hier is nog lang niet ten einde en we gaan nog veel beleven, maar dit hebben we weer ‘in the pocket’. Over een paar dagen arriveren Opa en Oma Maas. Ze blijven 6 weken in Australie. We kijken er naar uit hun een klein gedeelte van dit prachtige land te kunnen laten zien!

Liefs van ons allen!