een weekje in The Outback

Het is een warme, bewolkte donderdagochtend in Victoria Point. De kinderen zijn naar school en Bert en ik staan op het punt naar Brisbane te vertrekken voor een afspraak met een police-officer. De afgelopen week hebben mijn ouders en ik doorgebracht op Moonjaree, de property van Michelle & Richard in Cunnamulla. Cunnamulla ligt in de outback van Australië, ongeveer 900 km landinwaarts vanaf Victoria Point. Mijn ouders zijn uitgenodigd door Bob & Susan om met hen mee te rijden. Vorige week ben ik door Susan gevraagd of ik ook mee wilde gaan om Michelle te verrassen. Na met Bert en de meiden overlegd te hebben heb ik ‘ja’ gezegd. Michelle weet van niets!

Op donderdag 20 oktober vertrekken we omstreeks 08:00 uur naar Toowoomba. Toowoomba ligt 153 km ten westen van Victoria Point. Daar hebben we onze auto in een carpark geparkeerd en zijn we overgestapt in de auto van Bob & Susan die hun kleindochter Stella mee hadden genomen. Op de heenweg rijden we over de Warrego Highway en passeren we kleine plaatsjes als Dalby, Chinchilla en Miles. We arriveren rond 17:00 uur in Roma waar we ons motel voor die nacht hebben geboekt. We eten een heerlijke maaltijd in de plaatselijke Irish Pub voordat we gaan slapen. Bij het naar bed gaan kom ik tot de ontdekking dat ik mijn gehele toilettas ben vergeten! Dus snel naar de overkant waar een tankstation ligt om een tandenborstel te kopen. Mijn moeder blijkt al haar t-shirts vergeten te zijn. Wat zijn we toch een lekker stel samen!

De volgende ochtend vertrekken we na het ontbijt om verder te rijden naar Mitchell en Charleville. In Charleville bezoeken we de IGA supermarkt om nog wat eten in te slaan voor de komende dagen. We willen niet met 6 personen extra komen zonder eten! Het is voor Michelle & Richard niet zo makkelijk om ‘even’ naar de supermarkt te gaan. Hun property ligt een half uur buiten Cunnamulla en Cunnamulla heeft maar één supermarkt. Je kunt je voorstellen dat de prijzen daar een stuk hoger liggen dan in de stad. We beginnen aan de laatste 200 kilometer naar Cunnamulla. Onderweg zien we meerdere Emoes met hun jonkies lopen. Ook zien we kangoeroes. Die hebben we inmiddels geklassificeerd in 3 soorten: flat, fresh & real kangaroos.
De flat kangaroos liggen al ff op de weg, de fresh ones zijn net aangereden en de real kangaroos rennen nog weg….

We hebben omstreeks 15:00 uur afgesproken bij het lokale informatie centrum waar de kinderen van Michelle, Sarah, Jamie & Alex, ons zullen opwachten voor een rondleiding. We arriveren iets voor die tijd en besluiten nog even naar ‘the Cunnamulla Fella’ te lopen. Het standbeeld beeldt een schaapscheerder uit 1950 / 1960 uit. Terwijl we teruglopen naar de auto zie ik in mijn ooghoeken een auto staan met een vrouw erbij. Als ik dichterbij kom zie ik dat de vrouw Michelle is! Wat een verrassing voor ons alletwee. ‘You weren’t supposed to be here!!’ was haar eerste reactie. ‘ Surprise’, was de mijne! Samen met Sarah, Jamie & Alex lopen we the visitor centre binnen. Michelle moet nog even naar school voor een afspraak. De kinderen leiden ons rond en vertellen ons over Cunnamulla. We zien een documentaire over the Great Artesian Basin, een groot zoetwater basin wat onder Queensland (en Cunnamulla) ligt. De bewoners van de Outback halen via een ‘bore’ hun water uit de grond wat ze als drinkwater gebruiken. Het water wordt toepasselijk bore-water genoemd. Na nog wat rondgelopen te hebben, komt Michelle terug en rijden we weg, richting the local weir (waterkering). Normaliter heeft Cunnamulla veel last van de droogte maar recentelijk is er veel water gestroomd vanuit Charleville waardoor de plaatselijke Warrego Rivier helemaal volstaat. Dit is voor de locals erg fijn omdat hun land eindelijk weer wat groener wordt en hun vee weer wat vlees op de botten krijgt. We blijven even genieten van het uitzicht en vertrekken daarna gezamenlijk richting Moonjaree, waar we ook Richard ontmoeten.

Michelle laat ons het gastenverblijf zien waar wij de komende 4 nachten mogen slapen. We mogen dit keer in ‘the Cook’s house’ slapen. The Cook’s house is een gebouwtje op hun property waar normaliter de kok van de schaapscheerders in slaapt. Het is oud, maar heeft een keuken, douche/toilet en een slaapkamer. Mijn bed staat in de woonkamer, naast de eettafel.
Die avond rijden we naar Eula, een nog kleiner dorpje dan Cunnamulla wat ruim een half uur westelijker ligt. We genieten met z’n allen van een lekkere, simpele maaltijd in de plaatselijke pub, tussen alle locals. Na het eten gaan we terug naar de property waar we niet lang daarna ons bed in duiken.

De volgende ochtend, het is inmiddels zaterdag, neemt Michelle ons mee om een stuk van haar property te bekijken. Hun property, Moonjaree, beslaat in total 74.000 hectare! We rijden over het gravel naar de meest Noordelijke hoek, genaamd Coomerang. Onderweg zien we koeien, emoes en een enkele kangoeroe. Richard is ondertussen op de propery bezig met ‘mustering’, het bijeen drijven van de schapen om ze van de ene paddock (wei) naar de andere paddock te brengen. De schapen moeten op hun hoofd en billen geschoren worden. Dit wordt gedaan om ze beter te laten zien en de billen voor hygiene. Ook moeten ze ontwormd worden. Richard doet mustering alleen op zijn motor. Een flinke klus want schapen zijn eigenwijze dieren. Ze gaan nooit de kant op die ze moeten gaan. We blijven in Home Paddock wachten totdat we Richard met de schapen zien aankomen. Michelle en ik gaan Richard helpen. Net als we ze bijna hebben ingesloten rent 1 schaap tussen ons door wat het gevolg heeft dat ze allemaal wegrennen. Richard gaat er weer achteraan met zijn motor en het duurt weer even voordat ze allemaal terugzijn. Wat een geduld moet je hiervoor hebben! Uiteindelijk zijn alle schapen ingesloten achter het hek. De schapen zijn zo onrustig dat we besluiten het scheren en enten uit te stellen tot de volgende dag. Die middag staat er nog een leuke activiteit op de planning: een picknick op de property. We pakken de eskies (koelboxen) in en rijden een stuk over Moonjaree totdat we arriveren bij de paddock genaamd Potholes. Op Potholes ligt een grote creek. Door de creek stroomt grijs water en de randen van de creek zijn heuse modderbaden. De kinderen gaan helemaal los en rollen door de modder. De volwassenen kiezen ervoor om toch maar niet te gaan zwemmen en zitten rond de ‘billy’ (een blik op kampvuur waarin water wordt gekookt). We drinken, eten, kletsen en genieten van de mooie omgeving. Om ons staan gumtrees en iets verderop zit een hele groep pelikanen in het water. We ronden de middag af met marshmallows in het vuur.

De volgende ochtend vertrekt Richard al vroeg voor ‘mustering’. Wij blijven rondom het huis en genieten van de rust die op Moonjaree heerst. De kinderen spelen in het zwembad en rondom het huis. Na de lunch rijden we weer over Moonjaree, dit maal een andere richting op richting Elliot’s lookout. Elliot’s Lookout is een rotsformatie die bewoond wordt door geiten. Als we er na een lange hobbelige rit (pa en ik achterop de bakwagen) aankomen rent er meteen een geit weg. We beginnen aan de klim naar de top en zien daar dat er jonge geitjes zijn geboren. Terwijl papa-geit vanaf een afstand op de grond schichtig naar ons kijkt mekkeren de geitjes ons vrolijk toe. Mama-geit ligt er een stukje achter en beweegt zich niet. Helaas is een derde geitje gevallen en ligt het, meer dood dan levend, onder ons in een klif. Helaas is er niets wat wij daaraan kunnen doen.

Na Elliot’s lookout rijden we weer verder (over nog meer hobbelig gravel) naar the Caves. The Caves is een andere rotsformatie. Je kunt de rots inlopen en door gaten in de bovenkant naar de lucht boven je kijken. Ook kun je op de rots klimmen en door de gaten naar beneden kijken. Bij the Caves komen de Eskies weer tevoorschijn. Er komen lekkere toastjes uit te voorschijn (Jatz genaamd!) en een lekker wijntje. Michelle en ik genieten van elkaars gezelschap en kletsen wat af terwijl de rest zich ook amuseert.
Helaas vliegt ook deze dag weer voorbij en voordat we het weten rijden we weer terug richting het huis voor SpagBol (Spaghetti Bolognese). Helaas wordt mijn moeder die avond flink ziek en slaapt ze bijna niet….

De volgende ochtend, het is dan maandag, moeten de kinderen van Michelle & Richard weer naar school. Mijn moeder stapt in de auto bij Michelle en rijdt mee naar hun school. De rest blijft op de property. Terwijl ik daar in alle rust zit te genieten van mijn kopje thee zie ik dat ik die nacht om 03:22 uur een appje heb gehad van mijn lieve vriendin in Nederland. Haar vader is op zondagavond om 18:45 u overleden. Hoewel ik verdrietig ben voor mijn vriendin, haar moeder en broer, ben ik blij voor haar vader dat hij eindelijk naar zijn dochter mocht gaan.

Als Michelle en mijn moeder terug zijn rijden we naar Home Paddock waar Richard met de schapen is. Richard laat ons zien hoe de hoofden en billen van de schapen geschoren worden. Mijn vader probeert het hoofd ook een keer. Het is pittig om dit goed te doen! Ik mag de schapen ontwormen. Dit is vrij makkelijk, je stopt een soort pistool gevuld met ontwormingsmiddel in hun mond en knijpt er dan een keer in. Dat kan ik wel☺. Twee schapen moeten nog gemerkt worden. Dit heb ik in 2014 3 dagen lang gedaan dus is voor mij een ‘piece of cake’.
Nadat de eerste groep schapen gedaan is, gaan we terug naar het huis voor lunch. Na de lunch gaan we terug naar de schapen. Deze groep schapen moet met chemicalien bespoten worden tegen luizen en teken. Met z’n drieën werken we als een geoliede machine en binnen no time zijn alle schapen gedaan.

Een kleine club schapen moet nog verdeeld worden in ooi, ram en gecastreerd schaap. Dit keer mag ik dit doen. Het is een pittig klusje. De schapen worden in een trechter geduwd en aan het einde van de trechter sta ik met twee schotten. De schotten worden beide naar links geduwd als het een ooi betreft, beide naar rechts bij een ram en ieder een kant uit (dus door het midden) als het een gecastreerd schaap betreft. De schapen willen er snel doorheen dus het is flink doorwerken. Soms gaan ze zo hard dat ze letterlijk met hun hoofd tegen het schot aanlopen. Ik weet zeker dat er een paar schapen waren met hoofdpijn daarna…
De avond eten we roast Lamb met sweet potatoe, pumpkin & potatoe, mijn meest favoriete gerecht hier in Australië! Het is helaas al weer de laatste avond in Cunnamulla. De volgende ochtend vertrekt Michelle al vroeg met de kinderen naar school en wij vertrekken niet veel later op weg terug naar Victoria Point. Na een lange dag rijden zijn we om 19:30 uur weer thuis! Het is heerlijk om Bert en de meiden weer te zien. There's no place like home!!!

Op woensdag en donderdag blijven we lekker rondom huis. We werken de was weg, doen wat boodschappen maar houden het rustig.
Op vrijdag, het is inmiddels 28 oktober, gaan we naar Sirromet Winery. Sirromet Winery is een van de weinige wijnproducenten in Queensland. De meeste wijngaarden en producenten zitten in Victoria, in het zuiden van Australië. We krijgen een rondleiding met uitleg over hoe wijn gemaakt wordt. Alles in het Engels en heel technisch zodat het zelfs voor mij moeilijk te begrijpen is. Maar het algemene gedeelte snappen we goed. Na de rondleiding krijgen we nog een heuse wijnproeverij. We proeven in totaal 6 wijnen (rood, wit & sparkling). Je mag ze uitspugen maar, echte Nederlanders als we zijn, dat doen we niet! Zonde van die heerlijke wijn. Na de proeverij lunchen we op the Tuscan Terrace met een prachtig uitzicht op een gedeelte van de wijngaard. Wat is het hier toch genieten in dit prachtige landschap met deze heerlijke temperaturen. Het is hier nog steeds lente (zomer begint 1 december) en de temperaturen komen niet meer onder de 25 graden uit. Dat belooft nog wat voor de zomer…

Liefs uit Victoria Point